Yıllar
"Yeni Bir Başlangıç" adlı yazımı okudum, Eylül ayında burada paylaşmışım.
Ve yarın benim için okul açılıyor binevi. Yaz kursumuz başlıyor. Acaba nasıl geçecek? Okulun açılması beni endişelendiriyor çünkü okul ortamı moralimi eksilere indirebilecek bir bir ortam. Haydi bakalım hayırlısı olsun.
Psikolojik olarak da aslında farklı bir dönemdi 11. sınıf. Yani 11. sınıf demeyelim de 2017 yılı diyelim. Çünkü derslerden falan daha farklı bir durum.
Yaşlandığımı ciddi manada hissettim. Bir gün öleceğimi tam anlamıyla düşündüm. Hepimiz deriz bir dakikamızın garantisi yok diye, klişeleşmiştir bu. Mesela ben sanki hiç ölmeyecekmiş gibi hissediyordum bazen. Ama şu son zamanlar nedense bu konularda çok daha derin düşünmeye başladım. Sevdiklerimi kaybetmek, falan... Şu an o düşünceler çok fazla yok aslında. Belki yaz ayındayız ya ondan olabilir çünkü kışın evde depresyon modunda olabiliyorum. :)
Dediğim gibi hayatımda ilk kez belki bu dönemde ölüm, yaşlılık konularında bu kadar düşündüm. Bilmiyorum ya... Neyse yazmaya devam edersem yine karalar bağlarım.
Biraz şu yaşlanma mevzusuna da değinesim geldi... (Amma da içimi dökesim varmıs.) Zaman çok çok çooook hızlı akıp geçiyor. Büyüdüğümü hissediyorum. "Yuh kızım 16 yaşındasın!" diyenler olabilir ama gerçekten öyle. Geçmişi özlüyorum mesela. Bazen gelecekten korkuyorum. 30-40 yaşlarımı düşünüyorum. Öyle yani...
Bu ne derin düşünceler be! Olgunlaşıyorum sanırım :))
Epey konuşasım varmış bu yazıdan bunu anladım... Buraya kadar okuduysanız helal olsun vallahi YGS'den girdim yaşlanmaktan çıktım ve depresif sonlandırdım yazıyı :)
Ama aslında inananlar için şöyle bir söz var;
"Hiç ölmeyecekmiş gibi dünya için, yarın ölecekmiş gibi ahiret için çalışın."
Ahiretlik kısmı biraz içselliğe kaçıyor :) Ama dünyalık kısmı için ise diyeceklerim var tabi.
Sonuna kadar kendimi geliştirmem lazım. Çok çalışmam lazım.
Neyse yeter gerçekten sıkıldım çok gevezelik yaptım. Üslü sayıları bitirmedim daha kaçıyorum ben. Bir sonraki yazımda -kim bilir ne zaman- görüşmek üzere!
np: Yeni Bir Başlangıç adlı yazıyı yazarken dinlediğim aynı şarkıyı yazıyorum :)
Açıkçası bu blogun amacı tam olarak ne bilmiyorum. Bazen YGS&LYS paylaşımı yapıyorum, bazen bilim ile ilgili şeyler falan bazen de içimi döküyorum.
Bu sefer içimi döktüğüm bir yazı olacak.
En son Yeni Bir Başlangıç adlı yazımda 11. sınıf için çok büyük beklentilerim olduğunu söylemiştim. O yazıdan bu yazıya hiç içimi dökemedim, e haliyle 11. sınıftan bahsedemedim.
11'e başladık, hazır bulunuşluk sınavı yapıldı. Yazın ki emeklerimi fazla alamadım ama 5. oldum.
11. sınıf denemelerinde genel olarak ilk 10'daydım; ilk 5'e de girdim ama beni hiç tatmin etmedi. Yazın ki emeğimin karşılığını hiç alamadım.
Bunun dışında yazılılar olduk; kendime evde bir YGS denemesi falan yaptım. Yazılılarım gayet iyiydi, ama evde yaptığım YGS netim 98 çıktı.
Şok olmuştum... Gerçekten çok üzülmüştüm.
Mayıs ayının başlarında 11. sınıflara YGS denemesi yapılacağı anons edildi. İçimden şöyle geçirdim; Yazın ki emeklerimin karşılığını verecek sınav 11. sınıf konularından olacak olan denemeler değil YGS denemesi aslında. Sonuçta ben yazın binevi YGS çalışmış oldum.
Denemeye girdik. 135 net yaptım -tabi bundan önce de evde yaptığım denemelerde 98'in üzerine çıktığım; 117-125 yaptığım olmuştu- Her neyse. Denemede 1. oldum. İlk kez. Belki de 2 yıldır her denemeye girdiğimde hedeflediğim ama bir türlü varamadığım 1.'lik. Şimdi diyebilirsiniz alt tarafı bi' deneme ya hu! Ama bizim okulda öyle değil işte... Her neyse... Gerçekten inanılmaz mutlu oldum. Özgüvenim arttı, başaacağıma inandım.
Bu yaz...
Evet çalıştım, yine çalıştım, çok çalıştım. Ama bi' geçen seneki çalışmam değildi. Bu yaz konsantremi bozan şeyler vardı. Öyle çok ciddi meseleler değil yani hatta tamamen benimle ilgili. Ama yine de emek verdim.
Ve yarın benim için okul açılıyor binevi. Yaz kursumuz başlıyor. Acaba nasıl geçecek? Okulun açılması beni endişelendiriyor çünkü okul ortamı moralimi eksilere indirebilecek bir bir ortam. Haydi bakalım hayırlısı olsun.
Psikolojik olarak da aslında farklı bir dönemdi 11. sınıf. Yani 11. sınıf demeyelim de 2017 yılı diyelim. Çünkü derslerden falan daha farklı bir durum.
Yaşlandığımı ciddi manada hissettim. Bir gün öleceğimi tam anlamıyla düşündüm. Hepimiz deriz bir dakikamızın garantisi yok diye, klişeleşmiştir bu. Mesela ben sanki hiç ölmeyecekmiş gibi hissediyordum bazen. Ama şu son zamanlar nedense bu konularda çok daha derin düşünmeye başladım. Sevdiklerimi kaybetmek, falan... Şu an o düşünceler çok fazla yok aslında. Belki yaz ayındayız ya ondan olabilir çünkü kışın evde depresyon modunda olabiliyorum. :)
Dediğim gibi hayatımda ilk kez belki bu dönemde ölüm, yaşlılık konularında bu kadar düşündüm. Bilmiyorum ya... Neyse yazmaya devam edersem yine karalar bağlarım.
Biraz şu yaşlanma mevzusuna da değinesim geldi... (Amma da içimi dökesim varmıs.) Zaman çok çok çooook hızlı akıp geçiyor. Büyüdüğümü hissediyorum. "Yuh kızım 16 yaşındasın!" diyenler olabilir ama gerçekten öyle. Geçmişi özlüyorum mesela. Bazen gelecekten korkuyorum. 30-40 yaşlarımı düşünüyorum. Öyle yani...
Bu ne derin düşünceler be! Olgunlaşıyorum sanırım :))
Epey konuşasım varmış bu yazıdan bunu anladım... Buraya kadar okuduysanız helal olsun vallahi YGS'den girdim yaşlanmaktan çıktım ve depresif sonlandırdım yazıyı :)
Ama aslında inananlar için şöyle bir söz var;
"Hiç ölmeyecekmiş gibi dünya için, yarın ölecekmiş gibi ahiret için çalışın."
Ahiretlik kısmı biraz içselliğe kaçıyor :) Ama dünyalık kısmı için ise diyeceklerim var tabi.
Sonuna kadar kendimi geliştirmem lazım. Çok çalışmam lazım.
Neyse yeter gerçekten sıkıldım çok gevezelik yaptım. Üslü sayıları bitirmedim daha kaçıyorum ben. Bir sonraki yazımda -kim bilir ne zaman- görüşmek üzere!
np: Yeni Bir Başlangıç adlı yazıyı yazarken dinlediğim aynı şarkıyı yazıyorum :)
Yorumlar
Yorum Gönder